In het falen…
Onsterfelijk werd je op de dag van je geboorte.
Ja, jouw aanwezigheid vulde grote leemtes.
Een droom, de zee, het leven zorgeloos geleefd.
De echo van een warm verleden nog vers in het geheugen
doet mij smachten naar die aanblik van jou.
Maar ach, dit is nu allemaal zolang geleden,
het leven scheidde het paar dat niet zonder kon
van iets van een betovering tot nare eenzaamheid!
De schoonheid werd voor altijd naar een hoek gedreven
en geliefden verloren elkander onder het ochtendgloren.
Nu proberen we te schrijven op een vroeger verlangen
en dichten we elkander onsterfelijke woorden toe.
Oneindig lijkt dit bestaan zich voort te slepen
en luisteren we naar het breken van onze dromen
tot we samen in het onbekende blijven steken…
esteban 3 Mei 2014