Ze staat daar, op de tegel van de stoep
even weggaan uit huis
haar papa was weer agressief
het is echt geen pretje meer, thuis
Geslagen, geschopt en vernederd
ze is slechts vijftien jaar
haar mama doet maar met hem mee
ze staat voor haar dochter nooit eens klaar
Ze steekt een sigaretje op
even bekoelen van deze moeilijke dag
weer een blauwe plek erbij
tranen op haar wangen, in plaats van een lach
Ze staat hier nu alleen
ze kan nergens anders terecht
straks moet ze weer naar binnen
gaat het verdergaan, het gevecht
Daar heeft ze geen zin in
ze stelt het zolang mogelijk uit
op school heeft ze wel een vertrouwenspersoon
maar die helpt haar niet echt vooruit
Straks … na blauwe plekken en schrammen erbij
zal ze op haar kamer, haar tranen laten gaan
het is al jaren zo, het gaat maar niet voorbij
ze wou dat ze in een andere wereld kon staan