Geschrokken maar begrijpend,
vernam ik je intens verdriet.
Al voelt het nog zo nijpend,
het einde kan nog niet.
Verdwaald en hopeloos,
zal het meermaals voelen.
Verdriet, angst, maar ook boos,
ze snappen niet wat we bedoelen.
Achter de wolken schijnt...,
ja amehoela, zekers de zon!?
Die telkens weer verdwijnt,
net nu er een lichtpuntje begon.
Maar ook in de grootste geestelijke nood,
verbonden met een moedeloos lijf.
Schuilt geen oplossing in dood,
Blijf!